Lis i Jaskółka
Kiedy Jaskółki są po drugiej stronie niebieskiego globu tylko ich pióra przynosi wiatr szumiący w koronach drzew jak morze. Mieszają się one z płatkami śniegu i wirują, tańczą, siadają Lisowi na nosie, a kiedy bierze on pióro do ręki zostaje w niej kropla wody. W kropli odbija się obraz dziewczynki i chłopca zbiegających w dół zbocza radośnie trzymających się za ręce. Kim byli? Kim są? Szum skrzydeł i wołanie Jaskółki unosi się nad ich głowami, ciepły wiatr rozwiewa ich włosy, Lis przygląda się z uśmiechem. On wie.
Wszystkie drzewa już były i będą ponownie, w koronach mieszają się korzenie. Historie opowiadają się same, gdy śnieg wiruje i wiruje. Pióro Jaskółki opada na policzek srebrnego Lisa, a ona sama woła go z odległej krainy i kiedy Lis zamyka w dłoni cały wszechświat, staje przy nim i jednym ruchem skrzydła odgarnia cienie. Wtedy on tworzy nową ścieżkę i prowadzi ich oboje do domu.
26.12.2018
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz